سبک ارتباطی به انتخاب‌هایی اشاره دارد که  در هنگام برقراری ارتباط با دیگران اتخاذ می کنیم. 

سبک ارتباطی شامل دو بعد اصلی می‌شود: سطح جراتمندی برقراری ارتباط ما 

و سطح عاطفی ارتباط ما. 

ما همچنین بسته به اینکه با چه کسی ارتباط برقرار می‌کنیم از سبک‌های مختلفی استفاده می‌کنیم.  
تفاوت در سبکهای ارتباطی منجر به اختلال در برقراری ارتباط با دیگران میشود ،مثلا: ممکن است احساس کنید فردی سرد و کناره‌گیر است درحالی‌که او فردی اهل ‌حساب و کتاب و چابک است.
 با یادگیری خصوصیات اصلی سبک‌های ارتباطی مختلف و چگونگی تأثیر آن‌ها بر محیطی که در آن ارتباط صورت می‌گیرد، میتوان بر این اختلاف غلبه کرد. 

اگر  یاد بگیرید که سبک ارتباطی فردی دیگری را درک کنید، در حقیقت در مورد مخاطب خود و آنچه برای درک پیام شما به آن نیاز دارد، می‌آموزید. سپس می‌توانید صحبت خود را به شیوه‌ای بیان کنید که مخاطبینتان به احتمال بیشتری بتوانند آن را رمزگشایی کنند و این‌گونه احتمال اینکه حرف یکدیگر را به طور کامل بفهمید، افزایش می‌یابد.

موضوع را به شکل دیگری مطرح می‌کنیم، تصور کنید که در یک کشور خارجی هستید. می‌توانید با ایما و شاره یا بطور دست و پا شکسته با بکار بردن کلمات زبان مقصد ، منظورتان را تا حدودی بفهمانید.اما اگر بتوانید به زبان فردی که می‌خواهید با او ارتباط برقرار کنید حرف بزنید، می‌توانید ارتباط مؤثری را برقرار سازید. 

یعنی حالا چکار کنیم؟

در نوشته های بعدی چهار سبک ارتباطی اصلی و چگونگی ارتباط آن‌ها با یکدیگر  را بررسی خواهیم کرد. .