تست نوع عشق استرنبرگ چیست؟
در سال 1987 استرنبرگ نظریه ای ارائه داد که در آن عشق را به شکل یک مثلث تصور کرد.
او می گوید که عشق مرکب ازسه بخش است: صمیمیت ، شور و شوق (شهوت) و تصمیم/تعهد .
عشق زمانی بهترین حالت را خواهد داشت که هر یک از سه عنصر را تقریبا به صورت یکسان شامل شود.
1. صمیمیت :
هرچند این اصطلاح به تنهایی چندین معنی دارد، استرنبرگ آن را به عنوان احساساتی که نشانه نزدیک بودن است. عبارت است از پیوند نزدیک و احساس تعلق داشتن بین دو نفر و همچنین علاقهٔ آن‌ها به درمیان گذاشتن خصوصی‌ترین و عمیق‌ترین افکار و احساسات. بنابراین صمیمیت جوهره عشق را تشکیل می دهد.
2. شور و اشتیاق :
که مبتنی بر انگیزش های شهوانی و جذابیت های جسمانی است و شامل اشتغالات ذهنی مثبت نسبت به معشوق است. این بعد جنبه انگیزشی دارد.
3. تصمیم/تعهد :
شامل تصمیم های خودآگاهانه و غیر خودآگاهانه ای می شود که فرد برای دوست داشتن دیگری اتخاذ و خود را متعهد به حفظ آن می کند. این حالت جنبه شناختی دارد و در بردارنده تصمیم کوتاه مدت و بلندمدت برای دوست داشتن و مراقبت از معشوق است. این بعد تصمیم گرفتن برای تعهد داشتن، حفظ و نگهداری از معشوق و رابطه طولانی مدت با اوست و تصمیم گیری در این باره که فقط با یک نفر باشد و شریک دیگری برای خود انتخاب نکند و این ارتباط را مهم تر از ارتباط با هر فرد دیگری تلقی کند.
دیدگاه خود را بنویسید