این افراد، ترس‌های شدید مربوط به طرد و رهاشدگی و خشم نامناسب را، حتی در حین مواجهه با یک جدایی عاطفی واقع‌گرایانه و یا جدایی از یک دوست تجربه می‌کنند. این افراد بر این باورند که رهاشدگی یا طرد به این معناست که آنان «بد» هستند.این ترس‌از رهاشدگی، با عدم تحمل تنهایی و نیاز به بودن با دیگران رابطه دارد. کوشش‌های بی‌وقفه‌ی آنان برای اجتناب از طرد و رهاشدگی، ممکن است شامل اعمال تکانشی همچون آسیب‌زدن به خود یا خودکشی باشد.


علل اختلال شخصیت مرزی
در مورد علل این اختلال شخصیت به عوامل ژنتیک و مغزی و علل اکتسابی یا تجارب بد دوران کودکی اشاره شده است .بی ثباتی مادر به دلائل مختلف، طرد کودک و عدم وجود دلبستگی امن در دوران کودکی، درگیری بین والدین، تنبیه های نامتناسب و مکرر کودک و بی توجهی به احساسات او، طلاق والدین، والدین گرفتار و ناسازگار و...از علل اصلی این اختلال شخصیت است.

نقش تجارب دوران کودکی خصوصاً  3 سال اول عمر  بسیار مهم است.



 ویژگی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی:

۱- روابط متزلزل
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، دارای روابطی ناپایدار با خانواده، فامیل و دوستان خود هستند.
این افراد ممکن است سریعاً علاقه شدیدی به یک فرد پیدا کنند و ناگهان از آن شخص متنفر شوند.
 هنگامی که این افراد به یک چیز و یا کسی علاقه داشته باشند و آن چیز و یا آنکس از پیش آنها برود، احساس پوچی و انزوا می کنند و حاضرند خود را بکشند تا مانع ترک از جانب آن افراد شوند.

۲- رفتارهای پرخطر
پول خرج کردن افراطی , روابط جنسی نامناسب ، پرخوری و یا رانندگی کردن خطرزا از رفتارهای پرخطر این افراد می باشد. این رفتارها ناشی از اعتماد به نفس پایین این افراد می باشد.
۳- زیاده روی در مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی
این افراد برای فرار از مشکلات و یا آرام شدن، به مواد مخدر و مشروبات الکلی رو می آورند.

۴- خشم بی‌جا
شرایط خارج از کنترل  می توانند افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را بسیار خشمگین کنند.
برای مثال اگر والدین و یا همکاران برای مدت کوتاهی، به فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اعتنا نکنند، این فرد از احساس طرد و انزوا، بسیار خشمگین می شود.

۵- آسیب رساندن به خود
فرد مبتلا به این اختلال می تواند دارای علائم خطرناکی باشد و مشکلاتی را در ارتباط با اعتماد به نفس داشته باشند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به خودشان صدمه می زنند، مثل بریدن بدن خود با چاقو. حتی ممکن است به خودکشی فکر کنند، در این صورت باید فوراً به روانپزشک مراجعه کنند.

۶- احساس پوچی
هنگامی که این افراد به یک چیز و یا کسی علاقه داشته باشند و آن چیز و یا آنکس از پیش آنها برود، احساس پوچی و انزوا می کنند و توانایی مقابله کردن با این احساس را ندارند.


۷- ترس از تنها ماندن
خشم و ترس شدید در این افراد از تنها ماندن سرچشمه می گیرد. این افراد حتی اگر تجسم کنند که تنها هستند، دچار ترس و عصبانیت می شوند. ترس از تنها بودن، یک مشکل جدی در روابط خانوادگی ایجاد می کند.

 


 چه تفاوتی بین اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی وجود دارد؟

 دلیل اصلی همپوشی تشخیص این دو اختلال شاید این مورد باشد که در هر دو  مشکلاتی در تنظیم خلق وجود دارد. 

مشکل اصلی بیماران مرزی بدتنظیمی عاطفی است که تظاهراتی از قبیل واکنش های هیجانی شدید به محرک هایی نشان میدهند که به شکل باعث پریشانی شدید درونی یا بیرونی نمیگردند. آنها به شکل مداومی نشانه های اظطراب، ناراحتی و عصبانیت و گاهی خشم شدید و انفجار خشم تجربه میکنند. این علایم اصلی شخصیت مرزی بوده و خلقشان به صورت ساعت به ساعت تغییرمیکند. نشانه های خلقی در بیماران مرزی الگویی مزمن از خشم، ناراحتی و احساس تهی بودن و اضطراب است.

 در اختلال دوقطبی الگوی تغییرات خلقی به شکل دیگریست: حالات خلقی در اختلال دوقطبی برخلاف مرزی ها روزها تا هفته ها طول میکشد، نشانه ها جزء صفات اصلی فرد نیستند و احساس سرخوشی جزء معیارهای اختلال مرزی نیست در صورتی که در اختلال دوقطبی وجود حداقل یک حمله مانیا یا هیپومانیا ضروری است که این اپیزودها مشخصه اصلیشان دوره هایی از سرخوشی و افکار خودبزرگ بینی است. خشم یا تحریکپذیری موجود در اختلال شخصیت مرزی، در اختلال دو قطبی نیست. 

هرچند که  بیماران مرزی مستعد ابتلا به اپیزودهای افسردگی اساسی و اختلالات اضطرابی هستند.


چگونه با افرادی که دچار اختلال شخصیت مرزی هستند صحبت کنیم؟

برقراری ارتباط با این افراد به دلیل ماهیت بیماری آنها کار پیچیده ای است. اما روش های وجود دارد که می توان با استفاده از آن به برقراری رابطه موثر و سالم دست پیدا کرد.

  • به حرف او با دقت گوش دهید. حتی اگر با نظرات و صحبت های او مخالف باشید باید با صبر و حوصله به صحبت های او گوش دهید. اما نظر مخالف خود را لزوما بیان نکنید.
  •  اجازه دهید نظر و احساسات خود را با شما به راحتی درمیان بگذارد.
  • گوش دادن به صحبت های او به معنی موافق بودن با نظرات او نیست اما باعث شکل گیری ارتباط بهتر و روابط صمیمانه تر با او خواهد شد.
  • سعی نکنید در صحبت با بیمار دارای اختلال شخصیت مرزی در بحث کردن برنده شوید و یا نظر خود را به آن ها تحمیل کنید.