واقعیت اینست که ما پیوسته براساس نیازها و انگیزه هایمان در خانه و بیرون از آن تصمیم گیری و انتخاب می کنیم. این تصمیم گیری ها و گزینش ها می توانند در موارد مختلف زندگی از جمله زمینه های شخصی، حرفه ای، خانوادگی، آموزشی، معنوی و اجتماعی باشند. 

اینکه چه بخوریم، چه بپوشیم، کجا برویم، چکار کنیم، چه بخواهیم، چگونه رفتار کنیم، چه رشته ای بخوانیم، وقتمان را چگونه بگذرانیم، کدام هدف را دنبال کنیم بعضی از گزینش های ما هستند.  در واقع زندگی انسان ، حاصل مجموعه گزینش های اوست.

هر کس با توجه به تعریف خود برای تصمیم گیری از روش ویژه ای استفاده می کند. گروهی به احساس خود تکیه می کنند، جمعی اولین امکان را برمی گزینند، بعضی آنقدر در مورد امکاناتشان فکر می کنند که بطور کلی تصمیم گرفتن را فراموش می کنند. حتی عده ای اجازه می دهند دیگران برایشان تصمیم بگیرند. گروه های دیگری نیز هستند که تصمیم گیری را هرچه بتوانند به عقب می اندازند یا آن را بدست سرنوشت و شانس واگذار می کنند.

نکات مفید در  تصمیم گیری 
● تصمیم گیری باید براساس استدلال باشد.

● همیشه برای هر مسئله ای راههای عملی مختلفی وجود دارد.
● تصمیم خوب در هر شرایطی؛ انتخاب بهترین راه حل عملی ، می باشد.
● تصمیم گیری باید به موقع انجام شود وگرنه سودبخش نیست.
● تصمیمات مهم آنها هستند که تاثیر بلندمدت و اساسی بر زندگی فرد و دیگران داشته باشند.

● اولین راه حلی که به ذهن می آید بهترین راه حل نیست. اگرچه شرایط فیزیکی یا عوامل بیرونی گاهی موجب محدود ساختن انتخاب ما می شوند ولی در هر حالتی که بسر بریم توانایی گزینش داریم. 

دانش عمومی، اطلاعات ، ارزشها و سلیقه افراد  بر تصمیم گیری آنها اثر می گذارد.


● پیدا کردن راه حل های بیشتر امکان تصمیم گیری بهتر را افزایش می دهند بنابراین خوبست همیشه از بارش مغزی استفاده شود.

● تصمیم‌گیری هایی که مهم و غیرقابل برگشتند ، اطلاعات و دقت بیشتری می خواهند.

● نوشتن موارد مختلف تصمیم‌گیری موجب روشنی و فراموش نشدن اطلاعات می‌شود.


در تصمیم گیری ،افرادی که تصمیمات بر آنها تاثیر دارد ، باید در تصمیم گیری شرکت داده شوند.

یادتان باشد  هر موفقیتی در تصمیم گیری ، اعتماد به نفستان را افزایش می دهد و بر همه زندگی تان اثر مطلوب می گذارد.

عواملی که باعث عدم تصمیم گیری می شود:
بعضی افراد به دلایل ذیل تمایل زیادی به گرفتن تصمیمات شخصی ندارند:

-  نگران اشتباه احتمالی تصمیمات خود هستند.
- نگران عواقب تصمیمات خود هستند.
- احساس می کنند شاید دیگران بهتر از آنان می توانند، تصمیم بگیرند.
- در تصمیم گیری ها اعتماد به نفس کافی ندارند.
- تصور می کنند اگر فرد دیگری برایشان تصمیم بگیرد و منجر به شکست شود می توانند تقصیرات را به گردن او بیندازند.

- نمی توانند مسئولیت انتخاب های خود را بپذیرند.

والدین وتصمیم گیری فرزندان:
- بعضی از والدین نگرانند که نوجوان با تصمیم و انتخاب اشتباه آینده اش را به خطر بیندازد. آنها:
- به نوجوانشان اعتماد ندارند.
- می خواهند نوجوانشان کاری بکند که آنها در جوانی آرزویش را داشته اند.
- احساس می کنند که فقط خودشان بهترین تصمیم را برای فرزندشان می گیرند.

- احساس می کنند که تصمیمات آنها ضامن خوشبختی آینده فرزندشان است.
- احساس می کنند کنترل زندگی خودشان از دستشان خارج شده و می خواهند با تصمیم گیری برای نوجوانشان، احساس کنند بر زندگی او کنترل دارند.